09 05 17

Vandaag vanaf Stobrec/Split naar Dubrovnik gereden. 

Mens wat een dag! 


Een dag vol ervaringen, ervaaaaaaringen.


Het eerste stuk was héél erg binnendoor, allemaal kleine dorpjes met hele mooie doorkijkjes naar de zee. Schitterend.

 Leuk om te zien maar ook triest. Veel verlaten en vervallen huisjes of winkels e.d. die laten ze gewoon staan ze doen er niets aan. Ook staan er langs de kant van de weg nog borden voor restaurants of zo, maar die restaurants bestaan allang niet meer........


Daarna kwamen we op een weg langs de kust en door de bergen

 Zo'n verschrikkelijk mooie omgeving, ongewoon, bergen en zee.....


Bij de grens Bosnie/Herzegovina moesten we weer de passen laten zien aan 2 alleraardigste douaniers..... die mensen hier hebben een studie moeten volgen......chaggerijnig kijken..... verschrikkelijk!


Kroaten zijn erg....kort lontje....ongeduldig.....nors, rommelkonten en dan rijden ze ook nog eens als gekken! Pfffff


Maar de omgeving werd er alleen maar mooier op! Máár heel veel berg en de luchten werden steeds donkerder/zwarter. We zagen in de verte de flitsen van de onweer al schieten en even later reden we op de bergweg, veelal zonder vangrail en heel smal, en de regen barste los. Het regende zó verschrikkelijk dat we zelfs stil moesten gaan staan. 7 km vóór de door ons uitgezochte camping. Verschrikkelijk .... onze ergste nachtmerrie werd bijna bewaarheid!


Ervaringen ervaaaaringen......


Even later de regen maar getrotseerd en weer verder. 

Oh....camping voorbij gereden kijken waar we kunnen keren en weer terug, gaan we ook nog een verkeerde weg op die steeds smaller werd. Zo erg dat er hier gekeerd moest worden op een weg die omhoog liep met gelijk naast de weg enorme diepte waar je met je bandjes niet in moet komen . Ken je de hellingproef nog van het rijexamen en hoe je je toen voelde? Nou dit was vele vele malen erger!!!!  Hele smalle weg en een auto met caravan keren achteruit omhoog en ook nog ongeduldige standjes als tegenligger hebben? M'n wangen branden er nog van! Wat een spanning en wat een chauffeur!! Top!! En wat een stinkende auto.


Afijn, camping gevonden en wederom een smal straatje in. Gekke onderbuikgevoelens negerend, niet op de parkeerplaats stoppen nee..... we weten het beter en rijden door. 

Nou, ook dat hebben we weer geweten......bijna de ANWB alarmcentrale moeten bellen.

Want......

Ook dit straatje was smal en liep heel erg naar beneden met krappe bochten waar de caravan bijna niet door kon.

 Ik zat met samen geknepen billen.... pffg .... en nóg een bocht......dit ging niet goed! Wederom keren ..... tussen de bomen enz. Met handen en voeten en een behulpzame Kroaat de caravan afgekoppeld, auto gekeerd zijn we weer gaan rijden vanuit stilstand met meteen een haaksebocht een diepte en ook nog eens omhoog zweet in ieders handen én waar we bang voor waren gebeurde..... natte weg en doordraaiende/spinnende voorwielen. We kwamen hier en nu niet omhoog.....

Onze grootste vrees werd bewaarheid en we komen hier niet zelfstandig uit.

Weer achteruit terug naar beneden. De stank van de auto is volgens mij 3 dorpen verderop nog te ruiken.


Maar goed....wat nu?? Gijs ging met plu naar boven lopen. Naar de camping maar dat was zo'n trieste bedoening daar, daar was geen hulp van te verwachten.  Dus ging hij verder en kwam bij een uitspanning met een alleraardigste dame. Gijs, al zijn charmes in de strijd gegooid, de situatie uitgelegd en gezegd dat hij hulp nodig had. Géén probleem. De dame ging bellen en hulp zou onderweg zijn. 

Ik stond ondertussen nog beneden bij auto en caravan en had het ANWB alarmnummer inmiddels opgezocht voor de zekerheid. Je weet tenslotte maar nooit.....


Gijs kwam terug en vertelde dat hulp onderweg was. Op welke manier

.... Géén  idee!?


Even later kwam er een stationwagen naar beneden rijden.... dat kon toch de hulp niet zijn??


Maar een kort praatje met handen en voeten bevestigde het wel. Maar hij reed door verder naar beneden. Later bleek om daar te keren en reed weer terug omhoog zomaar ons voorbij. En wat nu...... nog even afgewacht en ja hoor weer een (andere) auto maar dezelfde chauffeur.... hij had even zijn 4 wheel drive opgehaald en hij zou de caravan boven brengen...... ik zei.nog even heel fijntjes in mijn beste engels/duits dat er goed opgelet moest worden met deze krappe bochten..... hahahaha nou dat ging hem echt wel.lukken zei hij want hij was buschauffeur.


Maar goed, de caravan achter zijn auto gehangen.... op z'n Kroatisch... geen verlichting aangesloten remkabel om de trekhaak niet in het speciale oog fat hoefde niet van hem en alles kwam goed zei hij...


Levens gevaarlijk natuurlijk want ook één dot gas en hij is weg met ons hele hebben en houden ....... pfieuw....


Maar goed hij met zijn 4 wheel drive in gepaste snelheid omhoog met onze caravan. Maar ook hij vertrok met slippende bandjes! Wij er dicht achteraan. Het angstzweet stond in mijn navel. 

Maar hij heeft ons netjes naar een (bevriende) camping gebracht.  mens mens wat een dag.


We hopen dat het snel droog wordt zodat weer morgen in gepaste spanning weer verder kunnen. Het is inmiddels 22.30 uur en we zitten nog bij te komen van dit avontuur! Wat een thriller! Haha









Verzonden vanaf mijn Samsung Galaxy-smartphone.